خانواده

به نام خدای دانا و حکیم

«خانواده»، عنوان کتاب است و توضیحش اینکه: «به سبک ساخت یک جلسه مطول مطوی در محضر مقام معظم رهبری».

انتشارات صهبا که گزینش موضوعی خوبی از بیانات حضرت آقا انجام میدهد و چاپ میکند، این بار سراغ خانواده از منظر ایشان رفته است.

کتاب خوب و منسجمی ست. و دارای نکات بسیار زیاد و ارزشمند. وقتی تصمیم میگیری جاهای مهم و کارآمدش را خط بکشی، میبینی باید همه جای کتاب را خط بکشی و به یکی دو جمله در هر صفحه نمیتوانی اکتفا کنی.

این جور وقتها خدا را شکر میکنم. خیلی خدا را شکر میکنم که رهبر فرزانه ای دارم که خط کلی زندگی ام را میتوانم از حرفهای او بگیرم. جای خودم را در زندگی و اجتماع با رهنمون های او پیدا کنم، سراغ هر موضوعی که بخواهم بدانم، میتوانم به عنوان یک منبع موثق و قابل اعتماد به حرفهای ایشان رجوع کنم. و حتی جزییات زندگی را هم میتوانم از کلام او بیاموزم. 

بیانش آنقدر شیرین و راهگشاست که دوست دارم همه آنچه را که میگوید عمل کنم و به دیگران هم پیشنهاد بدهم. مطمئنم اگر همه مردم بدون پیشداوری و بدون حب و بغض بنشینند و در کلامش مداقه کنند، بی شک حرفهای او را با فطرت انسانی خود در یک جهت میبینند و و آنوقت است که آنها هم به صدق و راستی کلامش اعتراف می کنند. که کلامش جز کلام خدا و رسول و اهل بیت(علیهم السلام) نیست و هرچه میگوید مطابق با منابع و اندیشه های اصیل اسلامی و انسانی ست.

بخشی از کتاب:

بعضی ها خیال می کنند اگر زنی کارش عبارت از همان کار داخل خانه باشد، این اهانت به زن است. نه، این هیچ اهانت نیست. بلکه مهم ترین کار برای زن، این است که زندگی را سر پا نگهدارد. یک عنصر کارگر داریم و آن، مرد است. یک عنصر نگهبان داریم، او زن است.حالا زن هم خواست برود کار و کارگری کند که اسلام مانع نمی شود و اشکالی ندارد که بخواهددر فعالیت های گوناگون کاری درآمد زا شرکت کند. اما این وظیفه ی او نیست. و بر او واجب و لازم نیست. آن چیزی که بر او واجب و لازم است عبارت از همین حفظ حیاتی برای مجموع این خانواده است....محیط آرام خانواده یکی از مهمترین امکاناتی ست که انسان به آن احتیاج دارد...آرامش یعنی چه؟ یعنی انسان از تلاطم های زندگی که ناشی از برخوردهای ناگزیر زندگی انسان است، یک فرصت و یک ساحل نجات پیدا میکند. زن و شوهری که درست در کنار هم قرار بگیرند و واقعا یک زوج باشند، در این تلاطم ها به یکدیگر پناه می برند؛ زن به شوهرش پناه میبرد و شوهر به زنش.

زن در خانواده عنصر محوری ست. اما این جور نیست که مرد در خانواده وظیفه و مسئولیت و نقشی نداشته باشد. مردهای بی خیال، مردهای بی عاطفه، مردهای عیاش، مردهای قدر نشناسِ زحمات زن خانه، اینها به محیط خانه لطمه می زنند. مرد باید قدردان باشد. جامعه باید قدر دان باشد. حتما بایستی بر روی کار زن های خانه دار ارزش گذاری ویژه بشود.....ما اگر میخواهیم این مرد در داخل جامعه یک موجود مفیدی باشد، باید این زن در داخل خانه همسر خوبی باشد، و الا نمیشود.

این هنری نیست که زن، کار مردانه را تقلید کند. نه، زن یک کار زنانه دارد که اررزش آن از هر کار مردانه ای بیشتر است. امروز دست های به شدت مشکوک، موج ضد ارزشی را در دنیا راه انداخته اند که در همه جا هست، در کشور ما هم متاسفانه در گوشه و کنار دیده میشود، اینها میخواهند زن را وادار کنند به اینکه بشود یک مرد! این را کسر شان زن می دانند که چرا فلان کارها را مرد میکند، زن نکند! این کسر شان زن است؟ نگاه به این مسئله نگاه غلطی ست. این را عیب میگیرند که چرا شما میگویید زن، زن است؛ مرد، مرد است. مگر اینطور نیست؟ شما دلتان میخواهد که ما بیاییم بگوییم زن، یک مرد است. آن وقت یک مرد مصنوعی، کپی دوم مرد؟! این چه افتخاری ست برای زن؟ افتخار برای زن این است که یک زن باشد؛ یک زن کامل، یک مونث کامل.در مقام ارزش گذاری های والا اگر نگاه کنیم، این ارزش_یک زن کامل بودن_ از یک مرد کامل بودن کمتر که نیست، در مواردی قطعا بالاتر و بیشتر هم هست. ما چرا این را از دست بدهیم؟